Dumbo

Dumbo is een live-action verfilming van de gelijknamige animatie film uit 1941. De film is geregisseerd door Tim Burton, de regisseur van Beetlejuice, Batman en Edward Scissorhands. 

Holt met zijn kinderen
bij de olifanten.

In de film keert de voormalige circus ster Holt Farrier (Colin Farrell) na zijn tijd in diens voor het leger tijdens de Eerste Wereldoorlog terug bij het circus. Door zijn tijd in dienst is hij volledig verandert en kan hij zijn oude circusact niet meer doen. Circus-eigenaar Max Medici (Danny DeVito) regelt voor Holt een baantje als de olifanten verzorger wat hij samen met zijn twee kinderen kan doen. Wanneer een olifant bevalt van een baby olifant met erg grote oren kan het circus deze baby olifant niet laten optreden, omdat hij door het publiek niet serieus genomen wordt.

Dumbo vliegt.

Als Holt zijn kinderen ontdekken dat baby olifant Dumbo met zijn grote oren kan vliegen, heeft Max weer hoop dat hij geld weet te maken met zijn circus. Het circus weet dankzij Dumbo weer vele bezoekers te trekken en kan zo financieel weer rondkomen. Door dit positieve nieuws wil ondernemer V.A. Vandevere (Michael Keaton) zaken doen met het circus om van Dumbo een echte ster te maken. Zo weet hij een deal te maken met Max, Holt en zijn gezin, maar of Vandevere een eerlijk zakenman is blijft de vraag.

Met deze film heeft Tim Burton een vermakelijke familie fantasie versie gemaakt van de klassieke Dumbo animatie film. Als je de film niet te serieus neemt, kun je er het meest van genieten. Vergeleken met de animatie film hebben ze de film ook wat aangepast, waardoor de film ook niet altijd als bekend overkomt. Door wat van deze aanpassingen gaat de film wel wat te lang door dankzij wat onnodige extra verhaallijnen waar de film mee gevuld wordt.

De meeste vermakelijke scenes zijn de scenes waar je als kijker het circus optreden krijgt te zien. Deze scenes komen over alsof je echt naar een circus optreden zit te kijken. De film werkt verder ook het beste wanneer de scenes ook echt om Dumbo gaan, want de meeste van de menselijke personages komen verder niet zo sterk of bijzonder over.
Gelukkig zijn de effecten van Dumbo ook goed gedaan in de film en zijn stukken beter dan het er in de trailers uitziet. Zo komt Dumbo ondanks de grote oren toch realistisch over als een echte schattige olifant, waar je ook goed zijn emoties bij kunt terug zien.
Op Dumbo en wat andere olifanten na kun je wel terugzien dat sommige van de andere dieren met CGI in de film zijn geplaatst.

Het acteerwerk wordt goed gedaan door de volwassen cast van de film. Danny DeVito en Colin Farrell komen goed over als circusmensen, die ondanks de mindere tijden toch positief proberen te blijven. Samen met de rest van de circusmedewerkers en de dieren vormen ze een groep van buitenbeentjes, die toch samen voorkomen als een echte familie. Zo speelt de film in op het bericht dat iedereen eigenlijk wel zijn eigen talenten heeft. Michael Keaton komt verder ook goed over als een duistere zakenman, die toch meer om geld lijkt te geven dan om de rest van het circus. Bij sommige scenes kunnen de acteurs wel wat onrealistisch overdreven overkomen, maar dit doen ze op een manier hoe acteurs wel eens vaker overkomen in een Tim Burton film
Deze film is voor Nico Parker en Finley Hobbins hun eerste grote film waarin ze acteren en helaas valt dit wel terug te zien aan hun acteerwerk in de film, want ze leveren wat stijf acteerwerk en komen soms ook nog wat te onzeker over.

Ik geef de film als cijfer een:   

The Aftermath

The Aftermath is een nieuwe romantische oorlogsdrama geregisseerd door James Kent, de regisseur van Testament of Youth.

De film speelt zich af in 1946 in naoorlogs Duitsland. Rachael Morgan (Keira Knightley) komt in een bittere winter naar de ruïnes van Hamburg. Haar echtgenoot Lewis Morgan (Jason Clarke) is een Britse kolonel en heeft de taak gekregen om te helpen bij de wederopbouw van Hamburg.

Stephen introduceert zichzelf. 

Lewis heeft zonder enig overleg besloten om tijdens de tijd van de wederopbouw in een groot plaatselijk huis te verblijven, die ze delen met de vorige eigenaar Stephen Lubert (Alexander Skarsgård). Stephen is door de oorlog weduwnaar geworden en zo alleen achtergebleven met zijn getraumatiseerde dochter.
Omdat Lewis voor de wederopbouw van Hamburg veel weg is, zit Rachel een lange tijd samen met Stephen. De onderlinge vijandigheid verandert zo langzamerhand in een overeenkomende emotionele eenzaamheid, waaruit uiteindelijk een romantische passie blijkt te ontstaan.

Met deze film proberen ze een goed romantisch drama neer te zetten, maar door de manier waarop het verhaal verteld wordt, komt het erg onrealistische over. De man wilde in eerste instantie al niet dat zijn vrouw naar Hamburg zou komen, maar toch besloot ze te gaan om zonder hem achter te blijven in het huis van een weduwnaar. Ondanks dat ze dan alleen zit in het buitenland leeft ze ondanks de eenzaamheid wel in een luxe huis dat ze moet delen met de knappe plaatselijk Duitser. Het is als kijker zo wel lastig om echt medelijden met het hoofdpersonage te hebben, want ondanks dat ze haar echtgenoot weinig te zien krijgt, heeft ze het verder best goed voor elkaar. Met Alexander Skarsgård zijn personage proberen ze ook wat drama aspecten naar voren te brengen waar hij zijn vrouw is verloren en met een getraumatiseerd dochter zit, maar ondanks deze problemen kiest hij toch voor de passie die hij samen met Keira Knightley haar personage kan hebben. De film verandert van een drama film zo meer in een voorspelbare romantische film met vele gemiste kansen, die de film stukken interessanter hadden kunnen maken.

Het positieve van de film hebben ze te danken aan Ridley Scott en zijn verdere productieteam. Door hun hebben ze de film op locatie kunnen filmen en is de film op een goede en mooie manier in beeld gebracht. Zo komt de film ondanks het mindere verhaal toch wel op een duidelijke en mooie manier over.

De film heeft verder ook een goede cast, maar door het standaard filmscript weten de acteurs er verder ook niet echt iets bijzonders van te maken. Zo zet de cast wel goed werk neer in deze film, maar hebben in hun filmcarrière hebben ze wel eens beter acteerwerk geleverd.

Ik geef de film als cijfer een:   

Shazam!

Shazam! is een nieuwe superheldenfilm in de DC-filmserie. De film is geregisseerd door David F. Sandberg, de regisseur van Lights Out en Annabelle: Creation.

De film gaat over het weeskind Billy Batson (Asher Angel). Hij is op jonge leeftijd zijn moeder verloren en loopt zo steeds weer weg van het weeshuis waarin hij geplaatst wordt in een poging zijn moeder terug te vinden.

Billy en Freddy.

Als Billy in huis genomen wordt door pleegouders Vasquez weet Billy hier zijn eerste echte vriendschap te sluiten met Freddy Freeman (Jack Dylan Grazer). Dit is voor Billy een rede om in het weeshuis te blijven.

Freddy en Shazam.

Wanneer Billy dan in contact komt met The Wizard (Djimon Hounsou) krijgt Billy via magie superkrachten. Als Billy het woord Shazam schreeuwt, verandert hij in de volwassen man (Zachary Levi). Billy vraagt Freddy om hulp, want Freddy weet veel over superhelden en lijkt de enige te zijn die hem gelooft. Billy en Freddy proberen nu samen te ontdekken wat de superkrachten van Shazam precies zijn.
Billy denkt dat hij als Shazam verlost is van het kinderleven en als volwassenen een leven kan leiden, maar zonder enige ervaring komt hij niet ver. Als hij dan ook geconfronteerd wordt door de duistere magiër Dr. Thaddeus Sivana (Mark Strong), die zijn krijgen van hem wil overnemen, leert Shazam dat hij zijn krachten op een serieuze manier moet gaan gebruiken om de wereld te beschermen tegen vijandige wezens zoals Sivana.

Met deze film hebben ze een vermakelijke film gemaakt in de DC-filmserie. Deze film komt over als de

Kindvriendelijke Deadpool.

Tom Hanks film Big waar een jonge jongen graag ook volwassen wil zijn. Verder is de film ook gevuld met leuke metahumor, waardoor de filmkomedie wat lijkt op een kindvriendelijke versie van Deadpool humor. Zo maken ze in deze film op een kleurrijke manier een beetje de andere superheldenfilm van de DC-filmserie belachelijk. Zo weten ze ondanks dat ze met de DC-filmserie meer losstaande superheldenfilm willen maken toch deze nieuwe film met de andere van de serie te verbinden.
Voor mensen die bekend zijn met superhelden film kan deze film wel wat voorspelbaar overkomen, want het verhaal is grotendeels gelijk aan een standaard superhelden film over hoe de held zijn krachten moet leren kennen en het vervolgen moet opnemen tegen een schurk met gelijksoortige krachten.   

Je kunt bij de film soms wel terugzien waar ze gebruik hebben gemaakt van een green screen of CGI. De schurk van het verhaal is verbonden met demonische wezens. Bij deze wezens kun je wel duidelijk terugzien dat ze met CGI in de film zijn geplaatst. Voor jonge kijkers kunnen deze wezens wel wat eng overkomen door hoe ze eruitzien of door wat ze met hun slachtoffers doen.

Het acteerwerk wordt ook goed gedaan. Zachary Levi zet de rol van Shazam op een goede, komische manier neer. Hij weet de rol ook op een passende manier neer te zetten. Bij Asher Angel kun je wel terugzien dat hij nog een beginnende acteur is, want hij heeft voor deze film meer in kleine korte films een rolletje gespeeld. Gelukkig leveren de andere jonge acteurs zoals Jack Dylan Grazer en Faithe Herman wel goed en komische acteerwerk voor acteurs van hun leeftijd. Marta Milans en Cooper Andrews komen ook leuk over in de film als de warmhartige pleegouders van hun eigen weeshuis. Mark Strong zet ook goed acteerwerk neer als de schurk van de film, maar zijn personage komt wel tegengesteld over vergeleken de rest van de film, want hij zorgt voor een duistere toon in een best wel kleurrijke film.

Ik geef de film als cijfer een:

  

Us

Us is een nieuwe horror thriller geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Jordan Peele, de regisseur van Get Out.

In de film besluit de Wilson familie op vakantie te gaan naar Santa Cruz in Californië in het oude familiehuis van moeder Adelaide (Lupita Nyong´o), om zo even aan hun drukke leven te kunnen ontsnappen. Hier plannen ze om samen met vrienden die hier wonen wat tijd door te brengen en gezamenlijk te relaxen. 

Moeder Adelaide met zoon Jason.

Wanneer ze een dag op het strand doorbrengen, dwaalt jongste zoon Jason (Evan Alex) af en raakt zo bijna vermist. Door deze gebeurtenis krijgt moeder Adelaide last van haar moederinstinct en wordt ze erg beschermend tegenover haar familie, want vroeger heeft ze zelf ook vervelende gebeurtenissen mee gemaakt in hetzelfde gebied.
De familie gaat terug zo naar het oude familiehuis, om hier de nacht door te brengen. Hier zien ze dezelfde avond ook

Adelaide gaat de strijd met
haar dubbelganger aan. 

vier mysterieuze figuren, die rond het huis rondhangen en uiteindelijk weten in te breken. Als de familie duidelijk ziet wie het huis zijn binnengedrongen, ziet de familie dat ze te maken hebben met dubbelgangers. Deze dubbelgangers lijken de familie te willen vermoorden, om dan hun levens over te nemen. De Wilson familie moet nu de strijd met hun dubbelgangers aangaan om hun eigen levens te behouden.

Met deze film heeft Jordan Peele weer een interessante film gemaakt, waarmee hij net als zijn laatste film Get Out ook een bericht over het leven en de wereld mee probeert te vertellen. Met Get Out probeerde hij de problemen van racisme op een speelse manier naar voren te brengen. Bij deze film vertelt Jordan Peele ook een goed bericht, maar helaas heeft hij ervoor gekozen het bericht van deze film op een onnodig moeilijke manier te vertellen. Door deze vertelwijze kan de films soms eerder als langdradige overkomen dan interessant. Als horror film is het ook meer spannend dan echt eng.

Als je als kijker goed blijft opletten tijdens het kijken van de film kun je wat verborgen aankondigen terug vinden in de film, die helpen met het begrijpen van het bericht van de film en wat de uiteindelijke plottwist is. Ondanks deze verborgen aankondigingen krijg je pas aan het eind van de film de gehele uitleg over hoe bepaalde dingen en gebeurtenissen konden gebeuren in de film. De uitleg aan het eind van de film geeft helaas geen antwoord op alle vragen die je als kijker kunt, hebben tijdens het kijken van de film. Als Jordan Peele wat meer aandacht had besteden aan het einde van zijn filmscript had hij deze onbeantwoorde vragen misschien toch kunnen beantwoorden, zodat de kijkers niet met onbeantwoorde vragen blijven zitten.

Het acteerwerk wordt wel goed gedaan in de film. Jordan Peele heeft de cast ook tien horror films laten kijken om in een goede stemming te komen voor het filmen van deze film. De meeste van de cast spelen ook een dubbel rol, want naast hun originele personages spelen ze ook de rollen van hun dubbelgangers. Zo moeten ze dezelfde rollen toch op twee verschillende manieren spelen in de film. De acteurs die de familie in de film spelen, komen realistisch over als een familie door de manier hoe ze met elkaar omgaan. Lupita Nyong´o zet het beste acteerwerk als de hoofdrolspeler van de film. De jonge acteurs die de kinderen in de film spelen zetten hun rollen ook goed neer. Deze film is voor hun ook pas hun eerste echte filmrol die ze spelen.

Ik geef de film als cijfer een:

The Clovehitch Killer

The Clovehitch Killer is een nieuwe mysterie thriller geregisseerd door Duncan Skiles, de regisseur van The Last of the Great Romantics en Our Robocop Remake.

Tyler (Charlie Plummer) en zijn vader Don (Dylan McDermott) vormen samen een keurig gezin, die gerespecteerd worden door de rest van het dorp van Kentucky. Beide zijn ze bijvoorbeeld lid van de plaatselijke padvinders vereniging en helpen en bezoeken ze wekelijks de plaatselijke kerk.

Tyler en Kassi volgen de sporen. 

Hun dorpje heeft alleen een slechte geschiedenis, want tien jaar geleden heeft een seriemoordenaar tien vrouwen bruut gemarteld en uiteindelijk vermoord. De identiteit van deze seriemoordenaar is in deze tien jaar nog steeds niet achterhaald. Als er weer sporen opduiken die overeen komen met de sporen van de onbekende seriemoordenaar besluit Tyler met zijn nieuwe vriendin Kassi (Madisen Beaty) zelf op onderzoek te gaan. Tijdens dit onderzoek leert Tyler de waarheid over de identiteit van de seriemoordenaar. Deze ontdekking zet zijn hele wereld op zijn kop, waardoor Tyler niet meer weet wie hij nog kan vertrouwen.

Deze film komt erg simpel en goedkoop over. Dit komt omdat de regisseur en de meeste van de cast meer onbekende of beginnende mensen zijn in de filmwereld. De film komt zo over alsof hij door filmstudenten is gemaakt, die voor het eerste een film in elkaar hebben gezet. De film komt naast simpel ook wat flauw en langdradig over, waardoor de spanning al snel afneemt.
De scenes waar de seriemoordenaar bijvoorbeeld te werk gaat komen erg onduidelijk in beeld of zijn acties vinden plaats achter een willekeurig object zoals een bed of een kast zodat je als kijker niet kunt zien wat hij met zijn slachtoffers doet. Dit is vast alleen maar gedaan om simpel en goedkoop met de scenes weg te komen of omdat de mensen dit verder niet op een meer geloofwaardigere manier in beeld wisten te brengen. 
In de promotie van de film wordt eigenlijk ook wel weggegeven wat de identiteit van de seriemoordenaar is. Dit is gelukkig niet erg storend, omdat het eigenlijk wel makkelijk te raden is wie deze seriemoordenaar nou eigenlijk is.

Scene uit The Strangers.

De film bevat verder ook vele horror clichés, die in andere horror films en dan vooral slashers al eens eerder en beter zijn voorgekomen. Scenes waar de seriemoordenaar bijvoorbeeld door een kamer van zijn volgende slachtoffer rond sluipt, lijken bijvoorbeeld veel op scenes uit de slasher film the Strangers 

Het komt ook over alsof de film zich afspeelt aan het einde van de jaren tachtig of net het begin van de jaren negentig door de kleding en manier van leven van de personages, maar ondanks deze dingen gebruiken de personages wel gewoon smartphones wat tegen de rest van de film ingaat.

Op Dylan McDermott en Samantha Mathis na bestaat de rest van de cast vooral uit onbekende en beginnende acteurs wat helaas terug valt te zijn aan het niveau waarop ze acteren in de film. Door dit mindere acteerwerk valt de film ook moeilijk serieus te nemen.

Ik geef de film als cijfer een:

Destroyer

Destroyer is een nieuwe misdaad thriller geregisseerd door Karyn Kusama, de regisseur van The Invotation en Girlfight.

De film gaat over LAPD detective Erin Bell (Nicole Kidman), die vroeger als undercover werkte.

Erin Bell.

Toen ging ze undercover bij een bende bankovervallers, die werd geleid door de sluwe Silas (Toby Kebbell), maar wanneer een bankoverval mis ging, werd Erin ontmaskerd en wist Silas te ontsnappen.
Als Silas zestien jaar later weer in de criminele wereld opduikt, besluit Erin de confrontatie met haar verleden aan te gaan. Ze besluit de oude bendeleden van Silas weer op te zoeken om ze te ondervragen om zo informatie over Silas en zijn plannen te krijgen. Als ze eenmaal weet wat hij gepland heeft, moet ze hem zien te stoppen voordat hij zijn plannen kan uitvoeren.

Met deze misdaad thriller maken zowel Karyn Kusama als Nicole Kidman een goede comeback, want sinds 2015 hebben beide niet meer aan een films zoals deze gewerkt. Deze film heeft een interessant verhaal over iemand die de confrontatie met haar eigen verleden moet aangaan. De scenes waarin het verhaal van het nu naar het verleden overgaat heeft Karyn Kusama op een leuke creatieve manier naar voren gebracht in de film. De scenes in het verleden hebben een meer gloeiende tevreden toon, terwijl de scenes in het nu komen juist wat meer duister en wat chaotisch over. Dit hebben ze leuk gedaan om aan te tonen hoe het hoofdpersonages zich tijdens deze verschillende scenes voelt of gevoeld heeft.

Op een moment kan deze film wel als wat te langdradige overkomen. Dit komt omdat de film zich neer concentreert op het onderzoek en de ondervragingen die het hoofdpersonage doet. Als ze de zelfde soort situaties wat minder hadden gebruikt in de film kon de film zo best een half uur korter zijn geweest wat de film uiteindelijk wat vermakelijker had gemaakt. Ondanks dat het plot midden in de film dan juist wat langdradige kan overkomen, komt het einde weer wat te gehaast over. Zo neemt de spanning van het einde en de confrontatie met de bende baas wel wat af en kan het einde van de film wel wat tegenvallen.

Nicole Kidman levert wel goed acteerwerk in deze film als een detective met een duister verleden, die eigenhandig onderzoek moet doen om aan antwoorden te komen. In de film draagt ze verschillende pruiken en make-up, want in de scenes die afspelen in het verleden ziet ze er wat beter verzorgd uit en in de scenes in het nu zien haar pruik en make-up er wat rommeliger uit. Gelukkig valt in de film niet terug te zien dat ze een pruik draagt. Toby Kebbell zet ook goed acteerwerk neer in de film als een sluwe en gladde criminele leider, die zijn bendeleden goed weet te bespelen.         

Ik geef de film als cijfer een:

What Men Want

What Men Want is een reboot van de film What Women Want. Deze reboot is geregisseerd door Adam Shankman, de regisseur van A Walk to Remember en Hairspray.

Ali Davis

De film gaat over Ali Davis (Taraji P. Henson) die als sportagent werkt en moet concurreren met haar mannelijke collega´s in een poging om promotie te maken.
Wanneer de promotie niet naar haar gaat, vraagt ze zich af wat ze moet doen om wel promotie te maken in de sport business. Als Ali later dan uitgaat en komt te vallen op de dansvloer wordt ze wakker in het ziekenhuis en kan ze ineens de gedachten van mannen horen.
Met haar nieuwe gave probeert ze haar mannelijke collega´s een stap voor te blijven in de sport business wereld. Nu ze succesvoller is met haar werk, zet ze haar nieuwe relatie met haar nieuwe vriend Will (Aldis Hodge) wel op het spel.

De originele speelde leuk in op het vroegere fictieve idee dat mannen en vrouwen van verschillende planeten kwamen en elkaar hierom niet begrepen. Deze film is geregisseerd door Nancy Meyers en geschreven door een paar vrouwelijke scriptschrijvers, die zelf leuke dingen in de film konden toevoegen om vrouwen voor joker te zetten met. Zo konden zowel mannen als vrouwen om de film lachen. Bij deze reboot proberen ze hetzelfde te doen alleen dan op een omgekeerde manier. Het script van deze nieuwe film is zo door mannen geschreven, maar er hebben ook wat vrouwen aan het script gewerkt. Door al deze verschillende schrijvers komt de film soms wel wat rommelig over.
Er is ook niet altijd goed op de details gelet bij deze film, want er gebeuren dingen die het hoofdpersonage niet aan ziet komen, terwijl ze wel gedachte kan horen.

Op het komedie gebied lijkt het ook alsof sommige acteurs en actrices van de cast zelf wat extra´s hebben bedachten om komischer over te komen in de film, maar het valt terug te zien dat deze extra´s niet altijd overeenkomen met de rest van de film. Tracy Morgan is bijvoorbeeld bekend van het toevoegen van zijn zelfbedachte komedie in films. Vaak weet hij dit op een overdreven manier te doen wat vaak eerder irritant overkomt dan echt komisch. Er zit wel komedie in de film waar om te lachen valt, maar helaas is dit niet het geval bij de meeste komedie in de film. Bij de originele film is de komedie beter bedachte en geschreven.

Taraji P. Henson levert goed acteerwerk als de hoofdrol van de film. Ze zorgt voor komedie door de manier waarop ze reageert op de gedachten van de mannen, maar wanneer dit voor de zoveelste keer gebeurd, is dit op een moment ook niet meer grappig. Ze heeft wel een goede chemie met haar tegenspeler, maar door de rommeligheid van het verhaal komt niet altijd even goed naar voren in de film.

Ik geef de film as cijfer een:

The Mule

The Mule is een nieuwe misdaad drama geregisseerd door Clint Eastwood, de regisseur van Million Dollar Baby, Mystic River en American Sniper. Clint Eastwood speelt zelf ook de hoofdrol in de film.

Earl Stone.

De film gaat over de eenzame negentig jarige man Earl Stone (Clint Eastwood). Nadat zijn bedrijf failliet
is gegaan, heeft hij nog maar weinig geld tot zijn beschikking. Earl neemt daarom het simpele baantje aan om van punt A naar punt B te rijden, maar hij hoeft alleen niet te weten wat hij vervoert. Zo weet Earl niet dat hij eigenlijk werkt als drugskoerier. Door zijn oude leeftijd en onschuldige levensgeschiedenis wordt Earl ook niet door de politie gezien als een verdachte en kan zo probleemloos te werk gaan.
Earl komt op de radar van DEA-agent Colin Bates (Bradley Cooper) die het verdacht vindt dat een oude man zoals Earl van een arme failliete man ineens weer over flink wat geld beschikt. Earl moet nu de juiste beslissingen maken, voordat hij voorgoed het verkeerde pad opgaat en zo in de handen van de autoriteiten of het drugskartel valt en hier vast blijft zitten.

Met deze film speelt Clint Eastwood goed in op de actualiteit van eenzaamheid bij oudere mensen. Door de eenzaamheid lopen vele ouderen namelijk een depressie op en maken zo verkeerde beslissingen in hun leven net zoals het hoofdpersonage van deze film doet. De film speelt ook goed in op de onschuld van ouderen, want van de meeste ouderen wordt niet snel verdacht dat ze met verkeerde dingen bezig zijn. Zo speelt deze film op een vermakelijke manier met de positieve en negatieve kanten van het oudere leven.

Deze film lijkt wat op films zoals The Old Man & the Gun en Going in Style waar oudere mensen ook het criminele pad op gaan door dezelfde soort problemen die ook in deze film naar voren komen. Deze films zijn ook deels komedies en zijn daarom wat vermakelijker om te kijken. The Mule is namelijk meer een drama film met maar een paar komische momenten. Het hoofdpersonage heeft namelijk wel een vorm van droge humor en gedraagt zich nog als een man die leeft in de wereld voordat alles zou politiek correct was en weet soms opmerkingen te maken, die mensen vandaag niet meer zo gemakkelijk zeggen.

Clint Eastwood heeft zichzelf ook goed gecast in de film als een oudere chagrijnige man, die ondanks de eenzaamheid toch probeert te blijven doen waar hij van geniet. Clint Eastwood heeft zulke rollen al eens eerder in ander films gespeeld. De rest van de cast levert verder ook goed acteerwerk en zorgen soms voor wat extra informatie over het hoofdpersonage, maar de film concentreert zich toch vooral op Clint Eastwood zijn hoofdpersonage.

Ik geef de film als cijfer een:

On the Basis of Sex

On the Basis of Sex is een nieuwe verfilming van een biografische drama. De film is geregisseerd door Mimi Leder, de regisseur van Deep Impact en The Peacemaker.

Felicity Jones als Ruth Bader Ginsburg

De film gaat over de biografie van de Amerikaanse juriste en een van de negen rechters van het
Hooggerechtshof van de Verenigde Staten Ruth Bader Ginsburg (Felicity Jones). Ze ging als een van de eerste vrouwen de strijd aan tegen het seksisme en probeerde carrière te maken in een door mannen gedomineerde wereld. Samen met haar man Martin (Armie Hammer) gaat ze de strijd aan tegen het systeem en probeert ze voor gelijke rechten te zorgen. Als ze strijd weet te winnen kan ze veel betekenen voor de wereldwijde vrouwenrechten en emancipatie.

Ruth Bader Ginsburg in de
mannenwereld.

   
Deze film heeft een interessant verhaal over hoe een vrouw de strijd aan gaat tegen seksisme en zo mee geholpen heeft in de strijd voor gelijke rechten.
De film komt helaas wel wat te laat uit in de bioscopen, want afgelopen herfst kwam er ook al een documentaire uit over Ruth Bader Ginsburg. Deze documentaire speelt wat beter in op het leven van Ruth Bader Ginsburg, want in deze nieuwe film concentreren ze zich vooral op Ruth haar grote zaak tegen het systeem in de strijd voor gelijke rechten.

Ondanks dat Ruth Bader Ginsburg haar eigen rol speelde in de documentaire van afgelopen herfst en deze echte beelden van haar bevat, weet Felicity Jones de rol toch op haar eigen manier ook leuk neer te zetten in deze film. Samen met Armie Hammer heeft ze een goede chemie en zo weten ze de film ondanks de bekendheid toch samen te dragen. 

Ik geef de film als cijfer een:        

Captain Marvel

Captain Marvel is een nieuwe superhelden film in de Marvel filmserie. De film is geregisseerd en deels geschreven door Anna Boden en Ryan Fleck, die samen ook Sugar en It´s Kind of a Funny Story hebben geregisseerd.

Carol en de andere Kree krijgers.

In de film speelt zich af in de jaren 90 waar er een galactische oorlog tussen twee buitenaardse rassen de Kree en de Skrulls aan de gang is. Carol Danvers (Brie Larson) staat aan de kant van de Kree. Hier is ze getraind tot de soldaat die ze nu is, maar weet verder niks van haar verleden.
Wanneer Carol in de strijd op de aarde neerstort, komt ze in

Carol en Nick Fury.

contact met de jonge Nick Fury (Samuel L. Jackson). Carol moet Fury zien te overtuigen van wat er gaande is in het universum buiten de problemen op aarde. Daarna moeten ze samen opzoek naar antwoorden gaan naar informatie die de galactische oorlog zou kunnen beëindigen. De vorm veranderende Skrulls zijn ook op de aarde geland. Hierdoor weten Carol en Fury niet wie ze kunnen vertrouwen tijdens hun zoektocht naar antwoorden. 

Dit is de 21e film in de Marvel filmserie, maar pas de eerste film waar de hoofdrol wordt gespeeld door een vrouwelijke superheld. Door het mindere script komt de eerste vrouwelijke superhelden film van Marvel wel wat minder goed naar voren. Het personage weet zelf weinig van haar achtergrond en zo mis je als kijker deze informatie ook. Je krijgt alleen wat achtergrond informatie in snelle flashbacks, maar deze komen niet echt duidelijk naar voren in de film. Captain Marvel is ook een van de krachtigste helden in de Marvel filmserie. Hierdoor is er nooit een echte dreiging voor Captain Marvel en zo ook niet echt spanning voor de kijkers. Captain Marvel komt grotendeels ook emotieloos over in de film, waardoor je als kijker ook niet echt een connectie met het personage krijgt.

Doordat de film zich voor de meeste andere Marvel films afspeelt, maken ze ook fouten, waardoor de chronologische volgorde niet meer helemaal klopt en ze zo eigenlijk de tijdlijn van de Marvel films overhoop halen. Je krijgt ook onnodige informatie de betekenis van bepaalde dingen, waardoor deze dingen eigenlijk een zwakkere betekenis krijgen in de andere Marvel films.

De effecten in de film zien er wel goed uit. De ruimte gevechten komen realistisch over, maar helaas zijn vele actie scenes wel wat onduidelijk gefilmd, waardoor je niet altijd goed meekrijgt wie nou tegen wie vecht. De beste effecten in de film zijn de digitale verjong effecten die ze hebben gebruikt bij personages zoals die van Samuel L Jackson. Als je eenmaal gewend bent aan zijn verschijning in de film lijkt het wel of je naar een van zijn oudere films zit te kijken. De Make-up effecten zijn ook mooi gedaan en helpen goed met het realistisch overbrengen van de aliens in de film. 

Brie Larson heeft negen maanden getraind voor de rol en geleerd over het leven van piloten van de luchtmacht om zo beter over te komen als Captain Marvel. Het is dan jammer dat ze verder emotieloos overkomt in de film. De komedie werkt verder ook niet echt bij haar, omdat ze niet echt een komische actrice is. Zo komt ze vergeleken andere acteurs en actrice uit andere Marvel films wel wat serieuzer en soms ook wel wat stijfjes over. Gelukkig weet Samuel L. Jackson wel voor vele komische momenten te zorgen in de film. Dit weet hij vaak samen te doen met de kat in de film.

Ik geef de film als cijfer een:

The Front Runner

The Front Runner is een nieuwe verfilming van een historische biografie. De film is geregisseerd door Jason Reitman, de regisseur van Up in the Air en Thank you for Smoking.

Hugh Jackman als Gary Hart

 De film gaat over de biografie van de Amerikaanse politicus, diplomaat en advocaat Gary Hart (Hugh Jackman). Hij was de voorloper van de democratische partij, die mee zou doen met de Amerikaanse president verkiezingen van 1988.

Dankzij zijn goede charismatische persoonlijkheid en zijn ideeën, is Gary al snel geliefd bij de jonge kiezers. Zo lijkt hij een goede kan te maken om de president verkiezing te winnen. Wanneer hij een avond samen wordt gezien met een jongere dame door journalisten komt Gary in het roddel en politieke nieuws in een slecht daglicht te staan. Ze beschuldigen Gary namelijk van vreemdgaan met een jongere vrouw.

Gary wordt ondervraagd door
journalisten.

Gary en zijn politieke aanhangers moeten zijn naam nu proberen te zuiveren, maar hiervoor moeten ze het opnemen tegen de roddeljournalisten en zijn concurrerende politieke tegenstanders.     





Met deze film proberen ze een interessant verhaal te vertellen over hoe de pers en roddelbladeren met een verhaal dat misschien niet eens voor een honderd procent klopt toch mensen in een slecht daglicht kunnen zetten en zo hun hele leven kan verpesten. Helaas wordt het verhaal in deze film op een wat te chaotische manier verteld, doordat ze het verhaal vanuit teveel verschillende kanten naar voren brengen. Zo krijg je als kijker wel meer informatie over hoe verschillende mensen over de situaties dachten en wat ze eraan probeerde te doen, maar door al deze verschillende kanten komt het verhaal van de film niet echt duidelijk over.

Het acteerwerk wordt goed gedaan in de film, maar door het chaotische verhaal en de hoeveelheid aan personages krijgen de acteurs niet echt een goede kans om goed naar voren te komen in de film. Hugh Jackman doet het leuk in de hoofdrol, maar doet verder niet echt iets bijzonders met de rol. J.K. Simmons doet het verder ook leuk als de politieke partners van Gary Hart. Zijn bijrol komt het beste naar voren in de film.

Ik geef de film als cijfer een:   

Escape Room

Escape Room is een nieuwe thriller geregisseerd door Adam Robitel, de regisseur van The Taking en Insidious: The Last Key.

De deelnemers in een escape room.

In de film zijn zes vreemden uitgenodigd en zo bij elkaar gekomen om de uitdaging aan te gaan om uit een escape room te ontsnappen. Wie weet te ontsnappen maakt kan om flink wat geld te verdienen.
Wanneer het spel eenmaal begint, leren de deelnemers dat ontsnappen moeilijkere gaat worden dan ze hadden verwacht. De verschillende escape rooms waaruit ze moeten zien te ontsnappen, zijn ook zo gevaarlijk dat ze echt samen moeten zien te werken en hun verstand moeten gebruiken om dit te overleven.

Een paar jaar terug was er ook al een Escape Room film en deze stelde niet veel voor. Deze nieuwe Escape Room film is wel beter dan de Escape Room film van 2017, maar stelt verder ook niet veel voor. De vallen en raadsels zijn beter bedacht en in beeld gebracht, maar worden uiteindelijk wel te gemakkelijk opgelost door de personages, waardoor je als kijker niet echt de spanning van de film voelt. Als kijker kun je tijdens het kijken zelf ook proberen de raadsels op te lossen wat de film wat leuker maakt, maar wanneer de raadsels op een moment te groot en te moeilijk worden gemaakt in de film valt dit leuke aspect van de film weg. De film komt net als de vorige Escape Room film ook weer

Saw.

over als een mindere Saw-film. Vergeleken met de Saw films komen de Escape Room films als minder creatief en goedkoper over.
De film heeft ook een overdreven einde waar ze alles grotere en spannender proberen te maken in de hoop zo uiteindelijk een vervolg en uiteindelijk een nieuwe filmserie te kunnen beginnen, maar door het onduidelijk einde is de kans dat dit zal gebeuren erg klein.

Een andere probleem van de film zijn de personages, want de meeste personages zijn valse egoïsten, die elkaar eerder belachelijk maken dan dat ze elkaar echt helpen bij het op lossen van de raadsels om te ontsnappen uit de escape rooms. Door het mindere gedrag van de personages geef je als kijker ook weinig om ze en bij je minder geïnteresseerd of ze nou wel of niet weten te ontsnappen uit de escape rooms.
Zo is het acteerwerk verder ook niet zo bijzonder. De cast bestaat dan ook uit meer onbekende acteurs of acteurs, die meer in tv-series hebben gespeeld. Het komt ook meer over alsof de castleden alleen in deze film spelen om er wat geld meer te verdienen.   

Ik geef de film als cijfer een: