Avengers: Endgame

Avengers: Endgame is de vierde Avengers film en de nieuwste film uit de Marvel filmserie. De film is geregisseerd door de Russo broers, die ook de vorige Avengers film Avegers: Infinity War hebben geregisseerd.

De overgebleven Avengers. 

Na de acties van Thanos (Josh Brolin) uit de vorige Avengers film, moeten de overgebleven Avengers de gevolgen van hun verlies zien te verwerken. Toch moeten de Avengers uiteindelijk opzoek gaan naar een manier om Thanos te verslaan en kijken of er een manier is om zijn duistere acties ongedaan te maken.

Met deze vierde Avengers film hebben de Russo broers en de scriptschrijvers toch een mooi einde kunnen maken aan de elfjarige filmserie van 22 films. De Russo broers hebben ook hun best gedaan om de film verder te vullen met dingen die Marvel fans graag wilden zien of ze geven antwoorden op wat onbeantwoorde vragen uit de vorige Marvel films. Voor de meeste Marvel fans kan deze film zo wel overkomen als een bevredigende einde.
Ondanks dat deze film dan overkomt als het einde van de serie hebben ze genoeg vrije ruimte overgelaten voor de volgende fase van de Marvel filmserie. Zo hebben ze al wat nieuwe films en tv-series ingepland voor de toekomst. Hoewel ze verder deze nieuwe plannen hebben, zullen deze nieuwe films waarschijnlijk niet meer hetzelfde niveau weten te bereiken als ze met Avengers Endgame en de elfjarige opbouw naar deze film hebben weten te doen.
Ondanks deze toekomstige plannen, geven ze verder nog niks weg voor de volgende fase van Marvel. Zo heeft deze Marvel film geen extra scenes die tijdens of na de aftiteling nog in de film voorkomen. Zo kun je wanneer de film voorbij is en de lichten in de zaal weer aangaan eigenlijk gewoon de zaal verlaten. De enige rede om te blijven zitten tijdens de aftiteling is als je dan misschien namen wil weten van mensen die aan bepaalde dingen van de film hebben gewerkt. 

De sfeer en het tempo van Endgame zijn ook anders vergeleken met Infinity War, want In Infinity War zaten meer acties scenes en heftig gebeurtenissen dat ze in een aardig snel tempo wisten af te spelen, maar toch ook genoeg plaats hadden voor humoristische momenten. In Endgame hebben ze meer een dramatische sfeer na het verliezen tegenover Thanos. Het tempo kan ook wat langzamere overkomen, omdat ze vooral in het begin van de film bezig zijn met het verwerken van hun verlies, maar ook met het plannen van wat ze nu het beste kunnen doen.

De effecten in de film zien er ook goed en geloofwaardig uit. Zo weten ze bepaalde dingen op leuke en creatieve manieren over of terug te brengen in deze film. Voor deze effecten hebben ze vast wel veel gebruik gemaakt van CGI en een green screen, maar dit valt nauwelijks terug te zien in de film.

Het acteerwerk wordt ook goed gedaan. Vele acteurs en actrices zijn in deze film terug te zien in hun bekende rollen. De meeste overgebleven Avenger personages bevinden zich ook op een andere locaties of in een ander levensstatus dan dat we gewend zijn. Zo hebben de acteurs die deze rollen spelen ook de kans gekregen om hun bekende rollen toch op een andere manier neer te zetten. Elke held krijgt in deze film wel even zijn eigen persoonlijke moment om te schijnen. Zo weten ze bijvoorbeeld Captain Marvel, die in haar eigen film niet door iedereen even positief werd ontvangen toch op een wat betere manier naar voren te brengen.

Ik geef de film als cijfer een:

The Curse of La Llorona

The Curse of La LLorona is een nieuwe horror film geregisseerd door Michael Chaves, de regisseur van de korte films Billie Eilish: Bury a Friend en The Maiden.

Anna en haar kinderen. 

De film gaat over moeder Anna Tate-Garcia (Linda Cardelini). Haar man was agent, maar is komen te overlijden, waardoor ze nu alleen voor haar twee kinderen moet zorgen. Verder werkt ze bij de kinderbescherming. Hier wordt ze betrokken bij een conflict tussen een moeder en haar kinderen, die beweert dat een kwade geest met de naam La Llorona haar kinderen van haar probeerde af te nemen en te doden. Anna gelooft de moeder niet, maar leert later dat de moeder misschien toch gelijk had over de kwade geest. In haar eigen huishouden merkt ze namelijk dat haar kinderen zich anders beginnen te gedragen. Om haarzelf en haar kinderen te beschermen zoekt ze hulp bij een priester, die haar kan helpen in de strijd tegen het kwaad van La Llorona.

Deze film hebben ze gebaseerd op een bestaande Mexicaanse mythe, maar hebben de film op het idee na wel te veel aangepast. Zo hebben ze van een interessant idee gewoon een standaard horror film gemaakt. Zo komt de film verder ook wel voorspelbaar over, omdat je de meeste situaties uit de film wel eens beter in andere horror films hebt kunnen zien. De film zou ook deel uitmaken van the Conjuring horror film serie, maar hier valt weinig van terug te zien. Alleen een personage uit een andere horror film van deze serie maakt een verschijning in de film, maar door zijn scenes wordt de tijdlijn van de Conjuring films wel wat warrig.

Voor de scriptschrijvers is dit ook pas hun tweede script die ze hebben geschreven. Dit valt terug te zien aan de vele onduidelijke situaties die in de film gebeuren. Daarnaast lijkt de kwade geest tijdens al deze verschillende situaties ook steeds de juiste krachten te hebben om haar slachtoffers te pakken te krijgen wat vaak ook simpel weg eindige met een voorspelbare jump scare. La Llorona lijkt overigens ook veel op andere kwade demonische geesten zoals the Nun of the Woman in Black.

Het acteerwerk wordt aardig gedaan in de film, maar door het dom geschreven script, maken de personages domme beslissingen. Zo komen de personages dom over, waardoor je op een gegeven moment als kijker ook niet echt meer om ze geeft na de zoveelste domme fout die ze maken.

Ik geef de film als cijfer een:

After

After is een nieuw romantisch drama geregisseerd door Jenny Gage, de regisseur van All This Panic.

De film gaat over de achttien jarige Tesse Young (Josephine Langford), die net als studente aan haar eerste semester op de universiteit gaat beginnen. Hier belandt ze in een geheel nieuwe wereld met een manier van leven zoals ze niet gewend is.

Tess en Hardin. 

Wanneer ze de mysterieuze Hardin Scott (Hero Fiennes Tiffin) ontmoet, voelt ze zich al snel tot hem aangetrokken. Zo beginnen ze samen aan een stormachtige relatie, waarin Tesse het leven op een andere manier krijgt te zien. Zo begint ze te twijfelen over wat ze nou echt met haar leven wil doen en bereiken. Naast haar persoonlijk twijfels over het leven vraagt ze zich verder af wie Hardin nou eigenlijk is en hoe zijn leven er verder uitziet.

Deze film ie gebaseerd op het boek van schrijfster Anna Todd. Dit boek heeft ze bedacht en geschreven op een website genaamd Wattpad. Haar boek is eigenlijk een fanfictie over Harry Styles een lid van de band One Direction. Dat deze film gebaseerd is op een fanfictie valt ook terug te zien aan de personages in de film.  De personages komen namelijk over als stereotype tieners met een fantasierijke versie van het tienerleven. Zo zit de film ook vol met clichés, die je wel eens eerder in andere tienerfilms hebt kunnen zien.
Naast de fanfictie van Anna Todd komt de film ook wat over als een tiener versie van Fifty Shades of Grey. Deze film en boek serie zijn ook gebaseerd op een fanfictie, maar dan van het verhaal uit de Twlight films en boeken. Als je deze films naast elkaar legt, kun je wel zien dat fanfictie niet iets is wat echt goed te verfilmen valt en eigenlijk dus beter bij het boek gehouden kan worden.

Doordat de film is geregisseerd en ook geschreven door beginnende mensen en verder gebaseerd is op een fanfictie, heeft de beginnende cast ook niet veel om meer te werken. Dit valt ook terug te zien in de film, want de cast komt over als een fantasie versie of erg overdreven tieners. Zo komen ze niet geloofwaardig over in de film. Waarschijnlijk kunnen alleen fans van het boek of Harry Styles van deze film genieten, omdat de film hun meer aanspreekt.

Ik geef de film als cijfer een:

Hellboy

Hellboy is een reboot van Guillermo del Toro zijn Hellboy tweedelige filmserie van 2004 en 2008. Deze reboot is geregisseerd door Neil Marshall, de regisseur van Dog Soldiers, Doomsday en The Descent.

Hellboy vecht tegen duistere wezens.

In de film moet Hellboy (David Harbour) de wereld beschermen tegen boven natuurlijke fantasierijke wezens die het op de mensheid voorzien hebben. Professor Broom (Ian McShane), de man die Hellboy gevonden en opgevoed heeft, leert dat duistere wezens plannen Nimue the Blood Queen (Milla Jovovich) terug tot leven te brengen. Hellboy moet samen met een andere, die ook hun speciale krachten hebben de duistere wezens zien te stoppen voordat ze Nimue terug weten brengen. Nimue zal anders de mensheid uitroeien en de aarde overnemen met haar duistere leger.

Light en donker mixen slecht. 

Met deze reboot hebben ze helaas een rommelige nieuwe Hellboy film gemaakt. Dit komt omdat teveel verschillende mensen wat te zeggen hadden over de nieuwe Hellboy film en zo zelf wat extra´s hebben toegevoegd aan het verhaal, maar dit lijkt gedaan te zijn zonder enig overleg met de rest van de mensen die aan de film hebben gewerkt of er wat over te zeggen hadden. Zo zijn sommige scenes erg duister terwijl andere scenes dan weer komisch gevuld zijn in een poging de film wat lichter te maken.

Er gebeuren ook teveel verschillende dingen in een rap tempo, waardoor de film vaak lastig te volgen is. Dit maakt de film verder ook alleen maar langdradiger. Door het tempo van de film worden de vele personages ook te snel geïntroduceerd en aan je voorgelegd wat hun onderlinge relaties met elkaar zijn. Zo komen deze relaties ongeloofwaardig over en komt het niet echt over alsof de personages echt om elkaar geven. Als er bijvoorbeeld iemand gewond raakt of sterft, lijkt dit Hellboy of andere personages niet echt te raken.
De film is ook voor 16 jaar en ouder gemaakt. Zo heeft de film extra bloederig actie scenes en scenes waarin veel gescholden wordt, maar dit maakt de film helaas ook niet echt beter of vermakelijker. 

De effecten zien er ook simpel of slecht uit. Je kunt vaak wel terug zien waar ze CGI of een green screen hebben gebruikt. Zo komt de film ook niet echt geloofwaardig over en voelt het aan alsof je naar een film uit het begin van de jaren negentig zit te kijken, die geregisseerd is door een beginnende regisseur.

Het acteerwerk komt verder bij de meeste ook wat stijfjes over en het lijkt vaak alsof ze gewoon hun teksten oplezen zonder er verder enige emoties of gevoel aan toe te voegen om het wat bijzonderder te maken of het wat meer leven te geven. David Harbour en Milla Jovovich lijken wel een beetje te proberen om wat extra´s toe te voegen aan hun rollen, maar helaas zonder succes of dat het echt terug valt te zien.

Bij de oude Hellboy films van Guillermo del Toro hebben ze beter aan de verhalen en effecten gewerkt. Guillermo del Toro maakte ook gebruik van zowel CGI als van echte kostuums en maskers in zijn Hellboy films, waardoor de wezens in zijn films wat geloofwaardiger overkwamen. Als Hellboy fan of als je een Hellboy film wilt zien, kun je het ook gewoon beter bij de oude films houden. Het is wel jammer dat er nooit een derde Hellboy film is gekomen in deze serie. Vele van de oude cast waren wel bereidt om terug te komen voor een derde film, maar konden het helaas nooit eens worden voor een echt plan voor een derde film.

Ik geef de film als cijfer een:

Missing Link

Missing Link is een nieuwe familie animatiefilm geregisseerd en geschreven door Chris Butler, de regisseur van ParaNorman.

In de film komt onderzoeker Lionel Frost (stem van Hugh Jackman / Charly Luske) diep in de Amerikaanse bossen een wezen tegen dat een mix lijkt te zijn van aap en mens.

Lionel en Link.

Dit bijzondere wezen gaat onder de naam Mr. Link (stem van  Zach Galifianakis / Matteo Simoni). Link is tot Lionel zijn verbazing een charmant en intelligent wezen, maar leidt verder wel een verloren eenzaam leven.
Als onderzoeker van mythen en monsters weet Lionel niet vast te stellen wat Link voor een wezen is. Samen met de avonturier Adelina Fortnight (stem van Zoe Saldana / Birgit Schuurman) gaat hij opzoek naar waar Link vandaan komt, om te ontdekken wat voor een wezen Link is.

Met deze nieuwe animatiefilm van de Laika filmstudio kun je goede terugzien hoe ze hun stop motion technieken blijven verbeteren, waardoor het haast lijkt alsof je gewoon naar een computer animatie zit te kijken. Ondanks dat de beelden zo realistischer overkomen, verpest dit wel de uniekheid van de Laika films. De stop motion personages zien er namelijk wat vreemd uit, omdat het echte gemaakte figuren poppetjes zijn. Deze poppetjes zien er niet zo perfecte uit zoals de meeste computer animatie figuren uit andere films van andere filmstudio´s. Op de personages na ziet de film er verder wel mooi uit.

Bij de reis die de drie personages samen maken, komen situaties voor die volwassen kijker wel eens eerder in andere films hebben kunnen zien. Zo kunnen de reis en de bepaalde gebeurtenissen die tijdens de reis gebeuren meer komischer of vermakelijker overkomen voor jongere kijkers. Voor volwassen kijkers kunnen deze dingen dan helaas weer wat voorspelbaar of als cliché overkomen. Ondanks dat de film wat fantasierijk is, gebeuren er wel dingen die voor volwassenen als onrealistisch overkomen. Als je of de kinderen van de films ParaNorman of Kubo and the Two Strings (Kubo en het Magische Zwaard) leuk vinden, valt er ook van deze film te genieten. Dan kan het een leuke film zijn om met het gezin of de familie samen te kijken tijden de paasvakantie Als je of de kinderen deze films verder niet zo leuk of bijzonder vonden, zullen jullie deze film verder ook niet zo leuk vinden.

Het stem acteerwerk wordt passend gedaan, maar verder ook niet bijzonder. De acteurs die de drie hoofdpersonages inspreken houden zich vaak gewoon simpel aan hun tekst en komen verder ook gewoon als zichzelf over. Het beste stem acteerwerk wordt gedaan door de acteurs die de stemmen van de schurken inspreken, deze acteurs weten namelijk nog en beetje met hun stemmen te spelen voor hun personages.

Ik geef de film als cijfer een:

Pet Sematary

Pet Sematary is een remake van de gelijknamige film van 1989. Deze remake is geregisseerd door Kevin Kölsch, Dennis Widmyer, die samen ook Starry Eyes en Holidays hebben geregisseerd.

Louise, Rachel en hun kinderen. 

In de film is dokter Louise Creed (Jason Clarke) samen met zijn vrouw Rachel (Amy Seimetz) en hun twee kinderen verhuist van Boston naar het platteland van Maine. Hier vindt hij een mysterieuze begraafplaats waar huisdieren zijn begraven.
Als hun huiskat Church is aangereden en Louise hem vindt, raadt zijn nieuwe buurman Jud (John Lithgow) hem aan zijn kinderen gewoon te vertellen dat Church is weggelopen. Later begraven Louise en Jud Church samen op de mysterieuze dierenbegraafplaats.

Dochter Ellie en kat Church.

Ondanks het nieuwe van haar vader dat Church is weggelopen, ziet dochter Ellie (Jeté Laurence) de kat toch nog rondlopen. Louis is, verbaast over hoe het kan dat Church nog leeft en een weg terug naar hun huis heeft weten te vinden. Louise besluit zo onderzoek te doen naar de dierenbegraafplaats om te ontdekken wat de plaats zo bijzonder maakt.

Deze remake heeft goede aanpassingen vergeleken de originele film, die de film op een serieuzere manier enger maken. Het enige wat wel mist vergeleken de originele film is de aanwezigheid van het echte kwaad van het verhaal. De rede van de kwade dingen die er in de film gebeuren worden verder alleen met woorden uitgelegd. Ondanks dat je vaag wel wat kunt horen van de aanwezigheid van iets duisters, krijg je dit helaas niet duidelijk te zien in de film. Zo heeft de film wel een duistere sfeer, maar toch zou het leuk of griezeliger geweest zijn om wat meer gezien te hebben gekregen.

De effecten zijn ook erg verbeterd vergeleken met de originele film. Dankzij technische verbeteringen komen de dingen die met CGI in de film zijn geplaatst nu wat betere over dan vroeger. Naast de CGI effecten maken ze in de film ook gebruik van goede make-up effecten, die helpen met het realistische overbrengen van bepaalde gebeurtenissen.

Het acteerwerk is ook beter dan in de originele film. Ondanks dat de film wat langdradige is tijdens de scenes waar het Creed gezin momenten samen doorbrengt, komt het gezin dankzij deze scenes wel realistisch over als een echte gezin waar je als kijker wel om geeft. Jason Clarke en Amy Seimetz leveren goed acteerwerk in de film en John Lithgow heeft ook een leuke bijrol in de film. Jonge actrice Jeté Laurence levert voor een beginnende actrice van haar leeftijd ook erg goed acteerwerk.

Ik geef de film als cijfer een:     

Fighting with My Family

Fighting with My Family is een nieuwe verfilming van een biografie. De film is geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Stephen Merchant, de regisseur van Cemetery Junction.

Florence Pugh      Saraya Knight

De film gaat over de biografie van vrouwelijke WWE (World Wrestling Entertainment) worstelaar Saraya-Jade Bevis Knight. Ze worstelde onder de ringnaam Paige. Saraya Knight wordt in de film gespeeld door Florence Pugh.

Saraya fantaseert over haar droom.

Saraya Knight komt uit een Brits gezin van echte worstel fans. Saraya en haar broer Zak (Jack Lowden) krijgen de kans om auditie te doen voor WWE. Zo proberen ze aangenomen te worden door de WWE om hun dromen waar te maken en zo hun gezin trots te maken. Na de auditie wordt echter alleen Saraya gekozen om deel uit te maken van het zware trainingsprogramma. Saraya moet hierom haar vrienden en gezin achter zich laten om eigenhandig de trainingen te doorstaan. Zo moet ze zelf ontdekken wat haar bijzonder maakt vergeleken de andere kandidaten, om zo te kunnen doorbreken als echte worstel ster.

Om deze film te begrijpen hoef je niets van WWE of ander worstelen te weten, want de nodige informatie krijg je verder van de film. Voor mensen die wel bekend zijn of gewoon fan zijn van worstelen is deze film wel extra vermakelijk. Deze film kan verder wel als bekend overkomen als je bekend bent met andere sport biografie verfilmingen, want de film heeft eenzelfde soort verhaal.
Wat deze film wel bijzonder maakt, is het familie aspect van de film, want zowel Saraya als Zak proberen hun ouders trots te maken door het te maken in de worstelwereld. Door Saraya haar grotere succes lijken haar ouders toch meer trots te zijn op haar, waardoor Zak in een depressieve tijd komt te zitten. 
De titel van de film speelt verder ook goed in op de problemen van de hoofdrolspeelster, want om haar eigen succes te maken moet ze soms ingaan tegen de regels van haar ouders als het om worstelen gaat. Verder gaat ze ook in tegen de regels en tradities van haar worstel ¨familie¨, want Saraya wil zich bijvoorbeeld niet in zulke korte, strakke en glinsterende worstel kleding kleden tijdens haar worstelwedstrijden.

Op de familieproblemen en drama na is de film verder beste grappig geschreven. Nick Frost die Saraya haar vader speelt, heeft vele komische momenten in de film waar hij commentaar levert op bepaalde dingen of gebeurtenissen. Vince Vaughn speelt Saraya haar worsteltrainer en hij heeft ook komische momenten waarin hij haar op komische manieren beledigt. Deze rol lijkt veel op zijn rol in het oorlogsdrama Hacksaw Ridge waar hij een leger sergeant speelde, die de nieuwe soldaten ook op harde komische manieren beledigde.

Het acteerwerk wordt goed gedaan in de film. Florence Pugh komt goed over als een rebelse meid, die ervan droomt om door te breken in de worstelwereld. Samen met de rest van de cast die haar verdere gezin speelt in de film komen ze realistisch over als een echt Brits gezin. Sommige van de cast zijn meer gecast voor de film vanwege hun uiterlijk, want ze spelen vrouwelijke worstelaars, die leuk over moeten komen voor het mannelijke worstel publiek. Vele van hun hebben naast deze film niet echt in andere films gespeeld.
Echte worstel wedstrijden zijn ook meer bedoeld als amusementen wedstrijden, waarbij als je goed oplet je wel kunt terug zien dat het meeste niet echt is en meer gespeeld wordt. Dit kun je ook bij deze film zien. Zo zijn neppe momenten tijden de gevechten in de film niet zo storende, omdat het bij echte worstelwedstrijden ook zo gaat. Omdat de gevechten in de film wat langzamer terug te zien zijn, kun je wel wat duidelijke zien dat de gevechten nep zijn. Sommige echte (ex) worstelaars zoals Dwayne Johnson en John Cena hebben ook een cameo in deze film. Deze worstelaar spelen nu zelf ook meer in films. Dwayne Johnson wordt door zijn populariteit zo ook veel gebruikt om deze film te promoten.

Ik geef de film als cijfer een: