Rocketman

Rocketman is een nieuwe verfilming van een biografie. De film is geregisseerd door Dexter Fletcher, de regisseur van Eddie the Eagle.

Taron Egerton Elton John                         

De film gaat over de biografie van Reginald Kenneth Dwight, die meer bekend is onder zijn artiestennaam: Elton John. Elton John wordt in de film gespeeld door Taron Egerton. De film wordt verder geproduceerd door Elton John.

Elton John treed op. 

De film concentreert zich op de ups en downs in het leven van Elton John. Hoe hij in zijn kindertijd toch altijd het gevoel had dat hij niet genoeg liefde kreeg van zijn ouders en dan helemaal weinig van zijn vader.

Wanneer hij toont dat hij een muzikaal talent heeft, wordt hij door zijn ouders naar een speciale school getuurd voor muziek. Op deze school ontmoet hij Bernie Taupin (Jamie Bell), die goed is met het bedenken en schrijven van songteksten. Zo raken de twee bevriend en weten ze door te breken in de muziekwereld. Elton John weet al snel vele mensen te raken met zijn unieke muziekstijl en teksten. Zo komt hij in aanraking met de positieve kanten van de muziekwereld zoals het geld en de fans, maar ook met de negatieve kanten zoals te veel alcohol en andere drugsgebruik. Deze verkeerde dingen deed hij om te proberen te ontsnappen aan zijn innerlijke eenzaamheid. Elton moet proberen de negatieve kanten te overwinnen om zo zijn eigen geluk te vinden voor zichzelf en zijn fans.

Dexter Fletcher heeft van deze biografie meer een musical gemaakt, want midden in de scenes schakelen ze vaak ineens over naar een liedje. Zo is deze film wat anders zoals bijvoorbeeld de muzikale biografie Bohemian Rhapsody van vorig jaar. Dexter Fletcher heeft het regie werk van deze film ook overgenomen, nadat regisseur Bryan Singer de verkeerde kant op ging en door de studio werk ontslagen. Dexter heeft zijn fouten weer recht gezet en die film afgemaakt. Met Rocketman heeft hij zo de kans gekregen om eigenhandig een muzikale biografie te maken. Door van deze biografie meer een musical te maken dan een biografie heeft hij de kans gepakt om beide gelijke soort films toch op een andere manier neer te zetten. Met Bohemian Rhapsody hebben ze het verder ook veilig gespeeld en zijn ze niet te diep ingegaan op de negatieve kanten van Freddie Mercury zijn leven. Met Rocketman hebben ze deze stap wel meer durven te maken en laten wat duistere tijden zien uit Elton John zijn carrière, maar hier krijg je als kijker ook de benodigde uitleg bij terug te zien, om te begrijpen waarom deze dingen zijn gebeurd in zijn leven.

Bij vele biografie verfilmingen over bekende muziekartiesten is de artiest waar de biografie overgaat vaak al overleden, maar Elton John leeft nog steeds. De film eindigt ergens rond 1990 en mist zo war gelukkige momenten van Elton zijn tegenwoordig dagelijkse leven. Als ze wat minder tijd aan alle duistere kanten in het script hadden besteed, was er genoeg tijd overbleven voor bijvoorbeeld de ontmoeting van zijn partner, hoe hij aan zijn eigen gezin begint of hoe hij liefdadigheid acties steunt.

Door deze biografie als een musical af te spelen, krijg je als kijker eigenlijk ook de kans om de liedjes mee te zingen of anders op de beat mee te tikken met je handen of voeten. Bij Bohemian Rhapsody hebben ze gebruik gemaakt van Freddie Mercury zijn audio fragmenten waarop Rami Malek die de rol van Freddie Mercury speelde verder alleen op hoefde te playbacken. Taron Egerton en de rest van de cast zingen de liedjes van deze film wel echt zelf. Zo kunnen de liedjes wel wat anders klinken dan dat je ze kent.

Elton John en Taron Egerton. 

Dit heeft de cast de kans gegeven om de liedjes een beetje op hun eigen manier neer te zetten.
Taron Egerton en Elton John hebben voor deze film ook al samengewerkt in de film Kingsman: The Golden Circle. Elton John heeft Taron Egerton ook geadviseerd om zijn persoonlijkheid niet volledig te kopiëren, maar er een beetje zijn eigen versie van te maken. Zo weet Taron Egerton de rol op een goede en eigen manier neer te zetten.

Ik geef de film als cijfer een:

Booksmart

Booksmart is een nieuwe komedie geregisseerd door Olivia Wilde. Dit is de eerste bioscoopfilm die ze heeft geregisseerd. Hiervoor heeft ze alleen wat korte muziekfilmpjes geregisseerd. Verder is ze meer bekend als actrice.

Amy en Molly.

De film gaat over de twee beste vriendinnen en medestudenten Amy (Kaitlyn Dever) en Molly (Beanie Feldstein). De twee hebben hun gehele middelbare schoolperiode zich netjes gedragen, hun huiswerk gedaan en goede cijfers behaald. Zo verwachten ze dat ze op betere universiteiten kunnen komen vergeleken met de rest van hun klasgenoten.

Amy en Molly op hun
avond uit. 

Wanneer ze later leren dat hun klasgenoten ook in aanmerkingen komen voor deze universiteiten zonder zulke nette schoollevens te hebben gehad op de middelbare school realiseren de twee zich dat ze vele feesten onnodig zijn misgelopen. Ze hebben nog een avond voor hun diploma-uitreiking en besluiten om de gemiste kansen toch nog even mee te maken. 

Met deze komedie waarin de personages zich ontwikkelen om van de middelbare school naar de universiteit te gaan, krijgt Olivia Wilde een kans om haar eerste geregisseerde bioscoopfilm vanuit verschillende hoeken naar voren te brengen. Zo heeft ze de kans gekregen om verschillende genres in beeld te brengen zoals komedie, drama en zelfs animatie.

Bij vele situaties of introducties van nieuwe personages wordt wel een moderne popmuziek nummer afgespeeld om extra duidelijk de sfeer van de situatie of de persoonlijkheid van het personage aan te geven. Bij de eerste paar keren helpt dit de kijkers bij de verdere uitleg van de situatie of om te begrijpen aan wat voor een nieuwe personage ze worden geïntroduceerd, maar als dit later in de film voor de zoveelste keer gebeurt, komt het wel wat onnodig en te herhaaldelijk over. 

De twee hoofdrolspelers komen realistische over als beste vrienden. Het is leuk om te zien hoe de personages nieuwe situaties en activiteiten beleven en hiervan leren. Ze komen ook goed over als middelbare scholieren, maar soms zijn hun personages en hun acties wel wat te overdreven gedaan of geschreven.

IK geef de film als cijfer een:

Aladdin

Aladdin is een live-action verfilming van de gelijknamige animatie film uit 1992. De film is geregisseerd en deels geschreven door Guy Ritchie, de regisseur van Sherlock Holmes: A Game of Shadows en The Man from U.N.C.L.E.

De film speelt zich af in de fictieve havenstad Agrabah en gaat over de goedhartige straat rat Aladdin (Mena Massoud).

Aladdin ontmoet Jasmine.

Als hij  op de straten van Agrabah prinses Jasmine (Naomi Scott) undercover tegenkomt en weet te helpen, ontstaat er al snel een connectie tussen de twee. Door hun verschillende statussen kunnen ze volgens de regels alleen geen relatie met elkaar beginnen. Toch blijft Aladdin Jasmin stiekem bezoeken.

Aladdin vindt de lamp.

Wanneer hij wordt betrapt probeert Jafar(Marwan Kenzari) de adviseur van de sultan Aladdin te gebruiken om een grot te beroven en een lamp te stelen. Eenmaal in de grot vindt Aladdin de lamp, maar komt hij vast te zitten.

De Genie.

Als Aladdin de lamp onderzoekt, weet hij de Genie (Will Smith) uit de lamp te halen. De Genie vertelt Aladdin dat hij drie wensen mag doen. Aladdin probeert met behulp van deze magie en wat leugens een betere kans te maken om een relatie met Jasmine te kunnen beginnen. Aladdin moet nu slim alles goed spelen om echt een kans te maken bij Jasmine, maar moet ook voorzichtig zijn en er voor zorgen dat niemand en vooral Jafar niet door krijgen dat hij gebruik maakt van magie.

Met deze live-action versie van Aladdin hebben ze een moderne versie gemaakt, die vooral voor leuk is voor de jongere generaties. Voor oudere kijkers die bekend zijn met de Disney animatie versie kan deze live-action wel even wennen zijn, want de live-action film heeft een andere sfeer en tempo vergeleken de animatie. Door wat extra toegevoegde informatie komen sommige personages wat meer dramatischer over. De beste sfeer in de film is de Arabische sfeer, want door de Arabische cast en filmsets komt de film ook wat over als een Bollywood film.

De live-action heeft ook meer liedjes en dansscènes in de film zitten vergeleken met de animatie. Zo komt de film soms ook wat meer over als een musical versie van Aladdin. De bekende liedjes uit de animatie zijn ook terug te horen in deze live-action film, maar sommige zijn ook wat gemoderniseerd. Zo hebben ze het tegenwoordige moderne muziek genre rap verwerkt in de muziek. Zo is het tempo van de liedjes ook wat versneld neergezet. Bij sommige dansscènes lijk het ook alsof ze versneld worden afgespeeld, wat vreemd over kan komen.

De effecten zijn helaas ook niet zo goed, want je kunt vaak wel terug zien waar ze CGI of een green screen hebben gebruikt. Zo komen de niet menselijke personages zoals Abu, Rajah en het vliegende tapijt nep over zonder een echte persoonlijkheid wat ze in de animatie wel hadden.
In de eerste trailer waar de Genie in zijn blauwe vorm was te zien, zagen de effecten er niet goed uit. Dit veroorzaakte wat zorgen bij Aladdin fans, maar er was hoop dat in de uiteindelijke film de effecten verbetert zouden zijn. Helaas is dit niet echt het geval, want de Genie ziet er in zijn blauwe vorm vaak wel wat nep en lijkt soms ook wat apart.

Het acteerwerk wordt door de meeste van de cast wel goed gedaan. De meeste zijn ook gecast om realistisch over te komen als mensen uit de Arabische wereld. Voor kijkers kan het ook wel even wennen zijn om Mena Massoud als Aladdin te zien. Het duurt namelijk even voor hij de rol op de goede manier weet neer te zetten, omdat hij wat onzeker overkomt in het begin.
Naomi Scott weet haar rol het beste neer te zetten vergeleken de rest van de cast. Ze komt geloofwaardig over als een live-action versie van Jasmine. Haar versie van Jasmine komt wat meer op voor de gelijke rechten van vrouwen. Ze komt muzikaal ook goed over in deze film. Ze weet het bekende Aladdin lied A Whole New World samen met Mena Massoud mooi over te brengen. Jasmine heeft in deze film zelfs haar eigen nummer Speechless gekregen.
Marwan Kenzari komt wel wat minder over als Jafar vergeleken met de animatie en de versie van Jafar uit de tv-serie Once Upon a Time. Deze beide versies van Jafar hadden een meer sinistere stem dan Marwan Kenzari zijn versie. Zo komt hij op zijn acties na ook niet altijd over als een echte schurk.
De gene die de grootste schoenen te vullen had was Will Smith, want de rol van de Genie in de Disney

Robin Williams zijn Genie.

animatie film was bedacht en geschreven voor Robin Williams.  De schrijvers van de animatie hebben de persoonlijkheden van de Genie gebaseerd op Robin Williams zijn komiek werk, voordat ze hem officieel voor de rol hadden gevraagd. Met Robin Williams zijn uniek stem acteerwerk wist hij animatie films op een positieve manier te verbeteren. Will Smith heeft zo goed en lang moeten nadenken voordat hij de rol van de Genie in de live-action Aladdin wilde spelen. Uiteindelijk is hij akkoord gegaan en heeft de rol op een respectvolle manier eigen weten te maken. Hij zet de rol van de Genie wel het beste neer wanneer hij niet in zijn blauwe vorm is. Hij heeft de rol verder op zijn eigen soort komedie en muziekstijl weten neer te zetten.

Ik geef de film als cijfer een: 

Then Came You

Then Came You is een romantisch drama geregisseerd door Peter Hutchings, de regisseur van Cool Girls en Rhymes with Banana.

De film gaat over de tiener Calvin (Asa Butterfield). Hij werkt op de bagageafdeling van een vliegveld. Hij heeft last van hypochondrie. Zo denkt hij vaak dat hij onterecht ziek is of er iets lichamelijk niet goed is met hem. Zo leeft hij een rustig leven en is verder erg op zichzelf.

Skye en Calvin.

Wanneer hij de terminaal zieke tiener Skye (Maisie Williams) ontmoet verandert ze zijn leven. Skye is ondanks haar ziektebeeld er positief ingesteld en probeert zo in haar onzeker leven een Bucketlist te voltooien. Ze noemt haar Bucketlist to-die-list.
Zo spoort ze Calvin aan om haar te helpen met haar lijst en stelt voor dat hij zijn eigen angsten ook probeert te overwinnen. Met elkaars hulp gaan ze hun eigen angsten en onbegonnen uitdagingen en acties aan.

Deze film komt erg over als een tiener versie van de film The Bucket List, waar twee terminaal zieke mannen ook gezamenlijk een Bucket List maken en deze proberen volledig proberen af te maken voor ze komen te overlijden. De film lijkt ook op een mindere versie van The Fault in Our Stars, want die film hebben ze op een serieuzere manier gemaakt.

Then Came You is helaas geschreven door een beginnende script schrijver wat vooral door oudere kijkers valt terug te zien. Er gebeuren namelijk dingen in de film die voor volwassen kijkers als onrealistisch kunnen overkomen. Agenten die bevriend zijn met Calvin en Skye zitten bijvoorbeeld met mensen die misschien niet eens iets misdaan hebben te klieren alleen om hun vrienden aan het lachen te krijgen. Komedie acteur Ken Jeong speelt zelf één van de agenten.
Vele verdere verschillende komedie momenten komen ook wel wat voorspelbaar over en zijn daarom voor vele niet meer grappig. De vele komedie momenten in de film overspoelen ook de drama aspecten, waardoor deze wat zwak overkomen. De ouders van Skye en Calvin zorgen wel voor de beste drama momenten in de film, maar doordat ze weinig aanwezig zijn in de film komen deze scenes ook wat als te zwak over.

Het acteerwerk wordt door het mindere script weet de cast er verder ook niet veel beters van te maken. Asa Butterfield, Maisie Williams en Nina Dobrev zijn goede acteur en hebben dit al met rollen in andere films en tv-series bewezen. Asa Butterfield en Maisie Williams komen wel realistisch over als goede vrienden, die elkaar proberen te helpen met hun problemen. Helaas komt het door de situaties die ze meemaken soms toch nog wel wat te geforceerd over. De romantische relaties tussen Asa Butterfield en Nina Dobrev komt helemaal geforceerd over en dan helemaal door de wendingen die ze twee gezamenlijk maken in hun relatie.

Ik geef de film als cijfer een:

Brightburn

Brightburn is een nieuwe horror film geregisseerd David Yarovesky, de regisseur van The Hive.

Brandon. 

In de film leert Brandon Breyer (Jackson A. Dunn) dat er iets speciaals met hem is vergeleken andere kinderen. Zijn adoptieouders ontkennen dat er iets mis met hem is en zijn moeder vertelt hem dat hij gewoon speciaal is.
Ondanks de steun van zijn ouders besluit Brandon toch zelfstandig uit te zoeken wat er met hem aan de hand is. Zo ontdekt hij dat hij speciale krachten heeft, maar hij kiest er alleen voor om zijn krachten niet voor goede doeleinden te gebruiken.

Met deze film hebben ze op een creatieve manier een horror superhelden film gemaakt. Met de populariteit van superhelden films deze dagen is het wel leuk om weer eens een film te zien, die het bekende verhaal toch op een eigen manier weet neer te zetten. Zo komt deze film over als een oorsprong verhaal over Superman, maar dan wat als Superman slecht zou zijn in plaats van goed. Zo kan Brandon overkomen als het fictie personage Bizarro. Bizarro is namelijk een soort de tegenpool van Superman. Bizarro heeft dezelfde superkrachten als Superman, maar lijkt wel minder intelligent te zijn dan Superman.
Omdat het waarschijnlijk ook wel even zal gaan duren voordat er weer een nieuwe Superman film uit gaat komen, krijgen superhelden fans dankzij deze film toch weer de kans om een nieuwe soort Superman film te zien.

Met het horror aspect van deze film weten ze ook verschillende gruwelijke en wat enge scenes en momenten te creëren. Voor Superhelden fans kan dit wel even wennen zijn, maar als ze ook bekend zijn met het horror genre kunnen ze van beide genres genieten in deze film.

Het acteerwerk wordt ook goed gedaan in de film. Elizabeth Banks komt goed over als de pleegmoeder van Brandon, die ondanks dat ze weet dat hij verkeerde dingen doet met zijn krachten toch om hem blijft geven. Jackson A. Dunn zet ook goed acteerwerk neer en dat terwijl dit pas één van zijn echte grote hoofdrollen is in een film.

Ik geef de film als cijfer een:

Captive State

Captive State is een nieuwe Sci-Fi thriller geregisseerd en deels geschreven en geproduceerd door Rupert Wyatt, de regisseur van Rise of the Planet of the Apes en The Escapist.

In de film is een wijk in Chicago voor al bijna een decennium overgenomen door buitenaardse wezens. Hier worden mensen gevangen gehouden. De mensen worden geobserveerd door de buitenaardse

De buitenaardse overname. 

wezens, die de mensen kunnen volgen via gps-chips die ze bij de inwoners van de wijk hebben ingebracht.
Ondanks al deze tegenslagen probeert een groep verzetsstrijders toch de macht terug te krijgen. Ze leren al snel dat dit lastiger gaat worden dan ze eerst dachten, want vele mensen zijn trouw aan de buitenaardse wezens en werken de verzetsgroep zo erg tegen.

Deze buitenaardse invasie film heeft een interessant begin. Helaas gaat de intro in een snel tempo voorbij, waardoor je de echte duidelijkheid rondom de invasie mist. Hierna verandert de film in een goedkope Sci-Fi invasie film met vele cliché gebeurtenissen en buitenaardse geluiden, die wel eens eerder in andere Sci-Fi film zijn voorgekomen. Het tempo neemt ook af na het begin en de film gaat nu meer over de verzetsstrijders die plannen wat ze tegen de buitenaardse wezens kunnen doen. Mensen die connecties hebben met de buitenaardse wezens houden de verzetsstrijders in de gaten en proberen hun plannen steeds weer te saboteren. Als je niet goed opblijft letten kun je op een moment ook niet meer duidelijk meekrijgen wie nou aan welke kant staat. De film wordt door deze momenten ook wat langdradiger vergeleken met hoe het begon. De gebeurtenissen in de film kunnen voor mensen die bekend zijn met Sci-Fi films soms wat bekend of voorspelbaar overkomen.

De effecten zien er ook onduidelijk en goedkoop uit, want de buitenaardse wezens zijn nauwelijks duidelijk terug te zien. Wanneer de buitenaardse wezens namelijk in de film voorkomen zijn de scenes slecht belicht. Zo komt de film over als de film Aliens vs. Predator 2 - Requiem.

Duistere scenes uit AvP2. 

Het lijkt wel alsof de filmmakers hiervoor gekozen hebben zodat je als kijker niet terug kunt zien hoe slecht en goedkoop de buitenaardse wezens erg eigenlijk uit zien. Er is eigenlijk maar één echte scenes waar je een buitenaards wezens kunt zien en deze komt wat over als een goedkope versie van de Terminator.

Het acteerwerk wordt ook niet zo goed gedaan. John Goodman lijkt de enige te zijn die toch nog een beetje zijn best probeert te doen in de film. Van de andere personages krijg je alleen hun onderlinge relaties met elkaar te weten, maar verder zit er niet echt iets van een ontwikkeling in hun personages. Soms verdwijnen de personages ook ineens uit de film en komen pas weer terug als ze nodig zijn om het verhaal verder vooruit te helpen.

Ik geef de film als cijfer een:

The Sun Is Also a Star

The Sun Is Also a Star is een nieuw romantisch drama geregisseerd door Ry Russo-Young, de regisseur van You Won´t Miss Me en Before I Fall. De film is ook gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster Nicola Yoon.

De film gaat over het meisje Natasha Kingsley (Yara Shahidi). Ze is erg realistisch en gelooft dat alles met wetenschap en feiten gebeurd en kan worden verklaard. Zo gelooft ze niet in liefde of het lot.

Natasha en Daniel. 

Wanneer de culturele romanticus Daniel Bae (Charles Melton) haar dan redt, voelen de twee wel wat voor elkaar. Daniel denkt dat het lot ze samen heeft gebracht, maar Natasha wil dit niet geloven. Ze geeft Daniel één dag om dit te bewijzen, maar dit doet ze eigenlijk omdat ze gehoord heeft dat ze en haar gezin niet langer in Amerika mogen blijven. Natasha heeft dus nog één dag om iets tegen de uitzetting proberen te doen. Haar gevoelens voor Daniel moet ze zo ook zien te negeren, want zoiets als een zielsverwant bestaat volgens de wetenschap niet.

Nicola Yoon heeft haar boek een beetje gebaseerd op haar eigen relatie, want net als de personages zijn ze en haar man ook van Aziatisch en Jamaicaanse afkomst. Zo had ze net als de personages in de film ook een botsing van culturen in haar relatie. Geen van hun hebben dan immigratie problemen gehad. Dit heeft ze alleen voor het verhaal erbij bedacht. Ondanks dat de film wat anders is vergeleken het boek kan de film voor volwassen kijkers wel wat bekend overkomen. Dit komt omdat de film wat lijkt op de films The Big Sick en Serendipity. Deze film is zo net als het boek wat meer gericht tot tieners.
In het verhaal van de film gebeuren ook veel dingen vaak wat te toevallig, waardoor het verhaal van de film wat vooruit gaat. Voor volwassen kijkers kan dit na de zoveelste keer wel als wat ongeloofwaardig overkomen.

Het verhaal van de film speelt zich af in New York en de film is op een mooie manier in beeld gebracht. Zo heeft de film wel wat beelden van de mooie bekende locaties en komt het soms net over als een fotografische toeristenreis door New York. Sommige van deze scenes zijn wel bedoelt als romantische scenes waar de twee hoofdpersonages elkaar voor een lange tijd romantisch aankijken. Deze scenes lijken wel iets te lang doorgaan zodat de nummers die tijdens deze scenes wordt afgespeeld ook voor een grotendeel helemaal te horen zijn.

De chemie tussen de twee hoofdrolspelers komt goed naar voren in de film. Beide zijn wel meer bekend als tv-acteurs uit verschillende tv-series. Dit valt soms wel wat terug te zien aan hun acteerwerk en dan vooral in scenes waar de twee niet echt in samen acteren. Tieners zullen zich hier waarschijnlijk niet zo aan irriteren, maar oudere kijkers misschien wel. Zo kunnen sommige oudere kijkers de relatie in de film soms niet altijd even serieus nemen. De twee hoofdrolspelers zouden volgens de film ook in hun laatste jaar op de middelbare school zitten, maar door de oudere leeftijd van de acteurs lijkt het meer alsof ze al studenten zijn.         

Ik geef de film als cijfer een:

John Wick: Chapter 3 - Parabellum

John Wick: Chapter 3 - Parabellum is de derde film uit de John Wick filmserie. De film is geregisseerd door Chad Stahelski, die ook deels de eerste en helemaal zelfstandig de tweede John Wick film heeft geregisseerd.

John Wick tegen ninja premiejagers.

In de film is John Wick (Keanu Reeves) op de vlucht voor een leger huurmoordenaars, want nadat John een lid van het moordenaarsgilde doodde, heeft de rest van het gilde een prijs van 14 miljoen dollar op zijn hoofd gezet.
John is zo ook zijn lidmaatschap bij het gilde verloren en heeft zo geen toegang meer tot de andere leden van het gilde en het wapenarsenaal. John moet het zo eigenhandig met weinig wapens opnemen tegen vele gevaarlijke premiejagers.

Met John Wick Chapter 2 wisten ze de wereld van John Wick op een goede en interessante manier uit te breiden. Bij Chapter 3 hebben ze de wereld niet echt verder uitgebreid. Ze hebben de film wel gevuld met veel extra actie scenes, die zich op verschillende locaties afspelen. Door deze verschillende locaties voelen de actie scenes ook allemaal anders aan. Zo is het leuk om John Wick te zien vechten op deze verschillende locaties met verschillende passende wapens. Zo is het ene gevecht ook serieus of bruut terwijl een andere gevecht meer komisch is bedoeld. De film heeft wel wat uitleggende praat scenes, maar dit zijn er maar een paar vergeleken de vele vecht scenes. Zo is dit ook echt een film voor actie liefhebbers.

Keanu Reeves zet weer goed en geloofwaardig actie acteerwerk neer in deze film. Zo toont hij goed zijn fysieke en innerlijke pijn. Ondanks dat hij wel wat stuntmannen gebruikt, doet Keanu de meeste actie verder zelf. De film brengt ook vele personages terug en geven de meeste van hun ook de kans om te schijnen in een eigen actie scene. De nieuwe castleden zorgen ook voor leuke en spannende nieuwe personages. Halle Berry krijgt met deze film weer eens de kans om te laten zien dat ze nog steeds goede actie scenes kan neerzetten. Mark Dacascos en wat andere nieuwe Aziatische castleden zetten goed de ninja premiejagers neer, die zo ineens vanuit de schaduw kunnen opduiken. Dit helpt goed met het extra spannender maken van de film.   

Ik geef de film als cijfer een:

The Hustle

The Hustle is een reboot van de film Dirty Rotten Scoundrels. Deze reboot is geregisseerd door Chris Addison, de regisseur van verschillende afleveringen van verschillende tv-series.

De film gaat over de oplichtster Penny (Rebel Wilson). Ze weet mannen van kleine bedragen te beroven. Als ze tijdens een nieuwe kleine oplichterij de professionele oplichtster Josephine Chesterfield (Anne Hathaway) ontmoet en te werk ziet gaan, is ze erg onder de indruk. Zo hoopt Penny dat Josephine haar kan helpen om ook een professionele oplichtster te worden.

Josephine en Penny.

Josephine wil Penny eerst niet verder helpen, maar realiseert zich later dat ze Penny misschien wel voor haar eigen belangen kan gebruiken. Zo beginnen de twee als partners om rijke mannen van hun geld te beroven. Na genoeg training, besluit Penny Josephine te verraden en zelfstandig verder te gaan als oplichtster. Als Penny dan met een nieuwe oplichters actie bezig is, kruist ze opnieuw het pad van Josephine. De twee leren dat ze achter hetzelfde aanzitten en besluiten elkaar voor de voeten te lopen om zo zelf de buit te krijgen.

Deze film begint komisch, maar wordt daarna al snel heel bekend en voorspelbaar. Ze gebruiken veel bekenden soorten komedie zoals vele lichamelijke komedie met Rebel Wilson. Waar ze bijvoorbeeld valt, struikelt of verder grappen maakt over haar gewicht of eten. Daarnaast blijven ze dezelfde grap ook te lang door gebruiken of herhalen. Zo valt er na het begin nog weinig te lachen om de film. Zo kun je het beter bij Dirty Rotten Scoundrels houden of een andere komedie bekijken.

Door de bekendheid van de komedie, komt het acteerwerk verder ook niet zo bijzonder over. Rebel Wilson zet weer eenzelfde soort komedie rol neer als ze wel eens vaker heeft gedaan in haar andere komedie films, maar helaas is ze in deze film eerder irritant dan grappig. Anne Hathaway komt wel goed over in deze film als een professionele oplichtster. Ze heeft in The Dark Knight Rises ook de rol

Catwoman

van Selina Kyle alias Catwoman gespeeld een bekend fictieve oplichtster. Met deze rol komt ze wat over als een meer realistische versie van dit personage. Ze krijgt met haar rol in deze film ook de kans om met verschillende talen en accenten te spelen. Helaas is het Britse accent dat ze in deze film gebruikt soms wel wat te overdreven en kans zo wat irritant klinken. Door het verdere mindere script komt haar personage soms ook dom over wat eigenlijk ingaat tegen hoe haar personage is geïntroduceerd en in het begin verder wordt opgebouwd.

Ik geef de film als cijfer een:   

Pokémon Detective Pikachu

Pokémon Detective Pikachu is een nieuwe live-action avonturen film geregisseerd en deels geschreven door Rob Letterman, de regisseur van Goosebumps en Shark Tale.

Tim en Pikachu.

De film gaat over en wereld waar mensen Pokémon vangen en trainen, maar in Ryme City leven de mensen en Pokémon naast elkaar. De 21-jarige Tim Goodman (Justice Smith) heeft weinig met Pokémon, maar gaat toch naar Ryme City om zijn vermiste vader te zoeken.
In zijn vaders appartement komt Tim Detective Pikachu (stem van Ryan Reynolds) tegen, die hij vreemd genoeg kan verstaan. Detective Pikachu is ook opzoek naar Tim zijn vader. Verder is hij ook verslaafd aan koffie en lijdt hij aan geheugenverlies. De twee moeten nu zien samen te werken om Tim zijn vader op te sporen en te ontdekken waar hij is gebleven.

Detective Pikachu.

Met deze film kunnen oude en jonge fans van Pokémon hun (jeugd)droom herleven, want vele Pokémon fans fantaseerde of fantaseren nog steeds over het worden van een Pokémon trainer. Pokémon fans komen uit verschillende hoeken, want de ene is geïnteresseerd in Pokémon geraakt door het kaartspel of de videogame terwijl andere weer bij Pokémon zijn gekomen dankzij de tv-serie of de films. Zo kunnen zowel jonge als oude kijkers dingen van deze film terug herkennen en hier wat meer van genieten. Zo kan dit een goede gezin of familie film zijn als er vele Pokémon fans in de familie zitten. Voor oudere kijkers kan de plottwist op een moment wel wat voorspelbaar worden, maar gelukkig verpest dit de verdere film niet voor ze.

Verschillende generaties kunnen ook de verschillende generaties Pokémon terug herkennen in de film. Zo zijn oudere kijkers waarschijnlijk meer bekend met de eerste 150 Pokémon terwijl jongere kijkers de modernere Pokémon misschien beter kennen. De film is ook gevuld met verwijzingen naar dingen uit de videogames en tv-serie.

De film heeft goede effecten. De meeste Pokémon komen goed en realistisch over. Bij een paar valt wel duidelijker terug te zien dat ze met CGI in de film zijn geplaatst, maar dit komt meestal door de aparte vormen die deze Pokémon hebben. De Pokémon weten de film wel te dragen met hun aanwezigheid in de film, want de menselijke personages komen verder niet zo bijzonder over.

Ondanks dat de menselijke personages niet zo bijzonder overkomen, wordt het acteerwerk wel goed gedaan. Justice Smith en Kathryn Newton weten het grotendeels geloofwaardig  over te brengen terwijl ze veel met niet aanwezige CGI personages en wezens moeten zien te acteren.

Deadpool    Pikachu

Ryan Reynolds blijft de film toch wel dragen met zijn stem acteerwerk als Detective Pikachu. Hij weet net zoals hij deed als Deadpool vele komische opmerkingen over het verhaal of de gebeurtenissen te maken. Dit weet hij op een goede kindvriendelijke manier te doen. Er zitten wel wat verborgen volwassen grappen in de film verwerkt, maar deze zullen kinderen niet echt opmerken of begrijpen.   

Ik geef de film als cijfer een:

Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile

Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile is een nieuwe verfilming van een biografie. De film is geregisseerd door Joe Berlinger, de regisseur van Intent to Destroy.

Zac Efron       Ted Bundy 

De film gaat over de biografie van de Amerikaanse seriemoordenaar Ted Bundy. Ted Bundy wordt in de film gespeeld door Zac Efron.

De film speelt zich af in de jaren 70, waar Liz Kendall (Lily Collins) een relatie begint met de charmante Ted Bundy (Zac Efron). Als Ted Bundy later wordt verdacht van moord eindigt hij uiteindelijk in de gevangenis.

De rechtszaak tegen Ted Bundy.

Zo begint de staat een rechtszaak tegen hem in de hoop hem met genoeg aanwijzingen te bewijzen dat hij schuldig is. Zo komt Liz als zijn partner ook in de aandacht te staan, maar Liz weigert de waarheid over zijn misdaad te geloven en blijft zo alles ontkennen.

Er is al vaker een biografie of documentaire over Ted Bundy gemaakt, maar bij deze nieuwe versie spelen ze in het begin in op het leven van Ted Bundy en hoe zijn relatie met Liz Kendall is ontstaan en verlopen is. Daarnaast speelt de film meer in op de rechtszaak tegen Ted Bundy. Dit hebben ze op een nette manier gedaan zonder Ted Bundy zijn duistere acties met details in beeld te brengen. Zo zet de film Ted Bundy ook neer zonder dat je als kijker zeker weet of hij echt schuldig is. Als je echter bekend bent met wie Ted Bundy was en wat hij heeft gedaan, weet je wel hoe hij echt was en heeft gedaan.

De film laat verder wel zien hoe goed Ted Bundy met woorden wist te spelen om onder  bepaalde dingen uit te komen en hoe gemakkelijk mensen hem geloofde. De film laat ook wel zien dat liefde blind maakt, met de hou vast van Liz Kendall, die ondanks dat er wat bewijs en aanwijzingen waren koppig bleef ontkennen dat Ted Bundy schuldig was. 

Het acteerwerk wordt goed gedaan in de film. Zac Efron komt geloofwaardig over als Ted Bundy. Zo zijn er veel scenes waarin hij onschuldig in overkomt, maar later zie je ook scenes dat hij een duister geheim verborgen houdt en duistere plannen bedenkt. Hij weet vooral goed te acteren door goed gebruik te maken van zijn ogen en zijn verdere gezichtshoudingen. Lilly Collins komt ook goed over als iemand die koppig de waarheid blijft ontkennen.

Ik geef de film als cijfer een:

Long Shot

Long Shot is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Jonathan Levine, de regisseur van 50/50 en Warm Bodies.

De film gaat over de journalist Fred Flarsky (Seth Rogen). Hij is net ontslagen, omdat hij het nieuws op een brute maar eerlijke manier met de wereld probeerde te delen. Wanneer hij op een feest zijn jeugd scharrel Charlotte Field (Charlize Theron) weer ontmoet, voelen de twee nog steeds een onderlinge connectie. 

Fred en Charlotte ontmoeten
elkaar weer. 

Charlotte is een van de meeste invloedrijke vrouwen in de politiek en kan kans maken om de eerste vrouwelijke president te worden. Op het feest heeft ze gezien dat Fred nog steeds zo charismatisch en charmant is zoals vroeger. Hierom besluit ze hem aan te nemen speechschrijver.
Fred moet erg wennen aan Charlotte haar rijkere levensstijl, maar merkt al snel dat Charlotte nog steeds gevoelens voor hem heeft. Zo beginnen de twee stiekem weer een relatie met elkaar, maar het is beter als dit geheim blijft. Zo werken de twee samen en gaan verder in het geheim het romantische pad op.

Met deze film spelen ze op een komische manier met tegenpolen, want Seth Rogen en Charlize Theron hun personages zijn het tegenovergestelde van elkaar. Zo zorgen de twee voor leuke onderlinge komedie momenten in de film. De verdere komedie kan wel wat bekend en voorspelbaar overkomen. Verdere maken ze wat popcultuur en politieke aspecten belachelijk en zit er wat schuine humor in de film. Ondanks dat de film verder een romantische komedie is, valt het romantische genre niet veel terug te zien in de film en gaat het meer over de komedie, die twee tegenpolen samen kunnen hebben.

Seth Rogen speelt wel weer een soort personage dat hij in andere komedies ook gespeeld heeft. Zo kunnen zijn komedie momenten wat bekend overkomen, maar toch weet hij zijn meeste komedie weer op zijn eigen komische manier neer te zetten. Charlize Theron is ook komische, maar omdat ze meer in andere filmgenres speelt, zie je dit niet vaak terug bij haar acteerwerk. Zo is het wel leuk om haar komische kanten weer eens terug te kunnen zien. De verdere cast zet ook goed werk neer in de film, maar spelen verder meer de stereotypes, die je wel eens eerder in andere komedies hebt gezien. Andy Serkis heeft ook een cameo in de film, maar je kunt hem nauwelijks terug herkennen. Hij heeft in The Lord of the Rings en The Planet of the Apes films met motion capture ook rollen gespeeld waarin hij niet is terug te herkennen, maar in deze film is dat hem geluk met simpele make-up effecten en een pruik. Zo laat hij goed zien hoe goed hij kan acteren en ook goed weet niet op te vallen in een film.

Ik geef de film als cijfer een:

  

Dragged Across Concrete

Dragged Across Concrete is een misdaad thriller geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door S. Craig Zahler, de regisseur van Bone Tomahawk en Brawl in Cell Block 99.

Brett en Anthony.

De film gaat over twee agenten, de oudere en bittere Brett Ridgeman (Mel Gibson) en zijn jongere partner Anthony Luradetti (Vince Vaughn). Als er een video van hun hardhandige arrestatie online komt te staan, worden de twee worden geschorst van het politiekorps.
De twee komen zo zonder werk en inkomen te zitten. Hierdoor besluiten ze de criminele onderwereld in te duiken en leren zo over een geplande bankoverval. De twee moeten zo undercover in de criminele wereld hun kaarten goed spelen, om de geplande overval te stoppen en hun politie titel terug te verdienen.

Met deze film heeft S. Craig Zahler een ouderwetse politiedrama gemaakt. Bij deze film brengt hij wel vele verschillende scenes naar voren, die uiteindelijk wel op hun plaats vallen. Zo gebruikt hij bijvoorbeeld het eerste uur van de film om de verschillende personages goed te introduceren en je als kijker goed te laten zien hoe ze zijn en te werk gaan. Door de tijd die hij hiervoor gebruikt, kan de film voor sommigen wel als wat langdradig overkomen. De film heeft ook een speeltijd van ongeveer twee en een half uur en als je niet geïnteresseerd in het verhaal bent, kun je deze lange speeltijd wel aanvoelen als kijker.       

Door de vele tijd die aan de personages wordt besteed, leer je ze ook goed kennen in de film, maar sommige kunnen ondanks de hoeveelheid tijd die aan ze besteed is ook zo omkomen in de film. Zo kan het overkomen alsof je deze tijd uiteindelijk wel gewoon verspeelt, hebt.

Door de tijd die de cast heeft gekregen om hun personages neer te zetten, weten de meeste hun personages goed neer te zetten. Mel Gibson en Vince Vaughn zetten samen het beste acteerwerk neer in de film. Ze komen goed en geloofwaardig over als politiepartners, die onderling een goede chemie met elkaar hebben.

Ik geef de film als cijfer een: